TPE, TPR veya TPV'yi mühürleme uygulamaları için seçerken neden sıkıştırma ayarları kritik bir faktördür?

**Sıkışma kalıcılığı**, bir malzemenin, genellikle yüksek bir sıcaklıkta, belirli bir süre boyunca sürekli bir sıkıştırma kuvvetine maruz kaldıktan sonra kalıcı olarak deforme olma derecesini ölçen bir malzeme özelliğidir. Contalar, O-ringler ve hava sızdırmazlık elemanları için **TPE**, **TPR** veya **TPV**'nin kullanıldığı sızdırmazlık uygulamaları için düşük bir sıkışma kalıcılığı değeri kesinlikle kritik öneme sahiptir. Malzeme yüksek bir sıkışma kalıcılığına maruz kalırsa, malzeme basınç uygulama ve orijinal şeklini geri kazanma yeteneğini kaybederek zamanla conta arızalanır, bu da sızıntılara ve bileşen arızalarına yol açar.

Üç malzeme karşılaştırıldığında, **TPR** genellikle en yüksek (en kötü) sıkışma kalıcılığını sergiler ve bu da onu uzun süreli, statik sızdırmazlık uygulamaları için daha az uygun hale getirir. Standart **TPE** orta düzeyde iyileşme sunar. Ancak, **TPV** geniş bir sıcaklık aralığında sürekli olarak en düşük (en iyi) sıkışma kalıcılığı performansı sağlar. Bu üstün performans, TPV'deki, termoset kauçuğun kalıcı elastikiyetini taklit eden dinamik çapraz bağlanmanın doğrudan bir sonucudur. Otomotiv veya endüstriyel makinelerde zorlu, uzun ömürlü sızdırmazlık uygulamaları için, TPV tercih edilen seçimdir, çünkü mükemmel sıkışma kalıcılığı, contanın ürünün tüm ömrü boyunca bütünlüğünü ve sızdırmazlık kuvvetini korumasını sağlayarak eşsiz güvenilirlik ve dayanıklılık sağlar.